ONGELOFELIJK

Het vodou festival vorige week donderdag had een ongelooflijke gebeurtenis moeten worden, maar het woord ongelofelijk kreeg een heel andere betekenis. Hoe dat zo? Nou luister:
terwijl het vodou festival aan de gang was zaten wij met alle vrijwilligsters in Benin in een busje op weg naar Ouidah. (Syto organiseerde deze trip naar Ouidah, waar het vodou festival plaatsvond, en aangezien ik dacht dat het dan wel goed geregeld zou zijn had ik deze mogelijkheid om naar het vodou festival te gaan aangegrepen.) En eenmaal gearriveerd in Ouidah gingen we naar de Python tempel, waar je met een python om je nek op de foto kon. No way dat ik dat deed, maar de anderen hadden allemaal meer lef dan ik en durfden het wel aan voor een foto. Vervolgens gingen we naar het heilige bos, waar het verhaal aan vast zit van een koning van Ouidah die op de vlucht sloeg toen de koning van Dahomey (vroegere naam van Benin) naar Ouidah kwam om de stad in te nemen. Hij vluchtte het bos in en toen de koning van Dahomey hem achterna kwam veranderde hij zichzelf in een boom. En zo ontsnapte hij aan de andere koning. Die boom kon je daar bezoeken en verder stonden er allemaal beelden met elk hun eigen verhaal in het bos. Daarna ging de tocht verder naar het begin van de slavenroute. Vanuit Ouidah zijn vroeger door de Europeanen( ook door Nederland) veel slaven naar Amerika gebracht. De slavenroute begint op het plein waar de slavenmarkt werd gehouden en eindigt opn het strand, waar de boten wachtten. Met het busje legden we deze route af en toen we eindelijk op het strand waren, waar het vodou festival werd gehouden, gingen we daar nog niet heen, maar eerst gingen we picknicken met de meegebrachte broodjes en drinken. Toen we eindelijk na twaalf uur op het strand kwamen voor het festival, was het eigenlijk al afgelopen. Het echte festival vindt tijdens de ochtend plaats en toen wij arriveerden waren de zangbetos, enguguns en mensen die in trance vallen allemaal al verdwenen. Er waren nog wel groepen mensen die muziek maakten en dansten, maar daar hield het ook mee op. Echt ongelofelijk! krijg ik een kans om het vodou festival mee te maken, mis ik deze kans. Ook ongelofelijk van SYTO dat ze zo plannen, ze hadden het programma om moeten draaien. Ik ben echt vreselijk teleurgesteld, maar ik kan er nu niks meer aan doen, ik kan de dag niet meer terug krijgen. Toen we het strand verlieten gingen we naar het historisch museum van Ouidah waar we een rondleiding langs foto' en voorwerpen uit de tijd van de slavernij kregen. Hierna namen Meike en ik afscheid van de groep, want we hadden samen met Ester en Freddy(een vriend) een kamer gereserveerd. Ester was niet mee gegaan met syto, achteraf gezien beter want ze heeft wel alles gezien, en ontmoeten we dus in het hotel. We aten die avond ergens in de stad en keerden na middernacht terug naar het hotel. Maar er was één of ander ceremonie aan de gang van vodou, waarbij vrouwen niet meer over straat mogen gaan. Als ze dat wel doen en de mensen zijn je niet goedgezind loop je de kans om vermoord te worden. Je kunt er ingeloven of niet, maar je moet het wel serieus nemen want die mensen geloven er wel echt in. En het moet ook wel echt zo zijn want, de straten waren uitgestorven en drie keer werden we gewaarschuwd. Eerst belde iemand Freddy op, om hem het mee te delen, daarna kwamen we stuk of drie mannen tegen die ons aanhielden om ons te waarschuwen en de derde keer stopte er een auto met 2mannen en een vrouw. Die drongen erop aan om in te stappen, Ik moet bekennen dat ik toch wel wat angstig werd, maar ze zetten ons veilig af bij het hotel. De volgende dag wouden we de slavenroute nog eens te voet afleggen en met een gids die we wel goed konden volgen; Want dat was gister niet altijd het geval in zo'n grote groep. En die gids wist ook een ceremonie van de vodou, die geregeld was door een bbc reporter, hiervoor moesten we wel weer betalen, maarjah hadden we toch nog wat. Het was weer een ceremonie met dans en muziek. En onze toekomst werd aan de goden gevraagd aan de hand van stukjes van een of andere vrucht die werden opgegooid. De eerste 2x waren goed, maar de derde keer dat de vrouw ze opgooide voorspelde minder veel goeds. Er werd nog aan de goden gevraagd of het kon veranderen, de toekomst zal wel goed zijn, maar voor de beste toekomst moeten onze ouders er heen gaan, werd ons verteld. Dus als heit en mem het beste voor me willen moeten ze naar Benin toekomen;) Rond de namiddag keerden we terug naar Cotonou en vervolgens naar Calavi.

Als je wilt weten wat ik precies heb gemist, kun je denk ik op uitzendiggemist.nl de uitzending van holy shit, een programma van bbn, waar het vodou festival in centraal staat terugzien.