Juf Sietske

Bon soir,

Het is alweer een tijdje geleden, dus heb weer heel wat te vertellen:

Inmiddels werk ik dan op het schooltje, maar het bleek niet de Maternelle te zijn waar ik kwam te werken, maar ik werd gelijk in het diepe gegooid en werd geplaatst voor de klas CE1 (vergelijkbaar met onze groep 4) Een klas met 57(!) leerlingen tussen de 6 en 9 jaar. Ik heb een plattegrond van de klas gemaakt en ben bij iedereen langs geweest om hun naam daarop in te vullen, en zo probeer ik alle namen te onthouden. Zolang ze op hun plaats zitten ken ik de meeste namen inmiddels, maar als ze zich doorelkaar bewegen lijken ze veel op elkaar en is het nog steeds lastig ze te onderscheiden. Er is een andere leraar, maar die is niet erg tot hulp. Nadat ik de eerste week alleen had toegekeken hoe het hier aan toe ging, waagde ik me de tweede week voor de klas. Mij werd verteld ineens franse les te geven(jah het klinkt wat raar dat ik, die niet perfect frans spreekt, juist franse les moet geven, maar 6jarig niveau kan ik met wat voorbereiding inmiddels welaan), de kinderen moesten een tekst met vragen behandelen. Maar ik kwam erachter dat sommige kinderen niet eens kunnen lezen of zelfs geen frans spraken, hoe kan ik dan fatsoenlijk lesgeven? En zodra de leraar het lokaal verliet, kreeg ik het niet meer voor elkaar dat alle kinderen naar me luisterden. Hier is het normaal dat de leraar de kinderen slaat, hij slaat met de vlakke hand, liniaal of zelfs met een stuk hout of riempje!! Maar hier wil ik me niet aan overgeven, dus de kinderen weten dat ze niets voor me te vrezen hebben en dat helpt er niet echt aan mee om ze in gereel te houden. Naast slaan is er nog een favoriete straf van de leraar, namelijk de pechvogel moet met gekruiste armen zijn oren vastpakken en vervolgens in deze houding voor de klas een poos kniebuigingen maken of op zijn knieën wachten totdat de leraar hem/haar zijn straf geeft of als hij geluk heeft weer naar zijn plaats wordt gestuurd. Maar voor mij is het moeilijk de kinderen te straffen, dus de orde is ver te zoeken als de leraar het lokaal verlaat als ik een poging tot lesgeven doe. De kinderen zijn allemaal wel heel leuk en aardig, heb zo ongeveer altijd 10 kinderen die me omringen als ik me over het plein waag, maar voor elkaar kunnen ze tegelijkertijd vals en gemeen zijn: zo klikken ze iedereen erbij als die iets uitspookt, stelen pennen van elkaar en slaan elkaar.Vorige week heb ik naast franse les ook nog wiskunde gegeven en de kinderen een handafdruk met vingerverf laten maken. Maar aangezien er ook nog een leraar is, is het lastig om de hele dag/week wat te doen te hebben. Want als ik altijd les ga geven, heeft hij geen werk te doen. Dus het blijft nog steeds moeilijk om hier in Bénin echt te werken. De week begint met een samenkomst op het schoolplein, alle kinderen staan in de houding (als een legercommedant staat de leraar voor zijn klas te roepen: op attention! springt iedereen in de houding en bij répose! (=rust) gaan alle kinderen weer op hun gemak staan) terwijl de vlag wordt gehezen en het volkslied gezongen. En vrijdag herhaalt zich dit ritueel weer, maar alleen dan wordt de vlag naar beneden gehaalt. Het lijkt werkelijk wel het leger ipv een klas schoolkinderen want ook tijdens de sport moeten de kinderen in gelid al zingend marcheren naar het sportveld!
Omdat we nu de 40dagentijd voor pasen zijn ingegaan is er nu elke vrijdagmiddag tot pasen de 'chemin de croix' (de weg van geloof) dat houdt in dat iedereen zich weer op het plein verzamelt en de stages van de lijdensweg van jesus naar het kruis op golgatha worden verteld, tijdens elke stage die wordt verteld moet iedereen knielen en tussen elke stage door wordt er gezongen en moet iedereen zich weer oprichten. Er blijken 14 stages te zijn! nooit geweten.

Dit allemaal even in het kort over mijn nieuwe werk. Naast mijn werk doe ik niet veel bijzonders. Het weekend, twee weken terug, ben ik naar Cotonou gegaan, om daar mijn visa te verlengen, zodat ik hier toch nog moet blijven en heb mijn gastfamilie in Calavi opgezocht, waar ik weer hartelijk werd ontvangen en altijd een bed voor me klaarstaat, dus daar heb ik vrijdagnacht geslapen, maar de zaterdagavond kon ik slapen bij Larry, waar ik de rest van het weekend heb doorgebracht. Het afgelopen weekend heb ik niet veel bijzonders gedaan, was te verdiept in mijn boek van de franse Harry Potter, die ik verslind mbv mijn woordenboek. En zondag was dan de finale van de Afrikacup, de faraos (egypte) hebben gewonnen! Ohja ik moest na 2weken toch ook eindelijk weer eens mijn was doen, dat moet ik bij deze familie zelf doen; hier is geen dienstmeisje die dat voor me doet, en aangezien er geen machine is, moet ik dat met de hand doen. Vol overgave stortte ik me op de stapel met was, maar ik ben hier niet aangewend en het eindresultaat na 2uren was dat mijn knokkels van de handen openliggen en mijn was niet bepaald schoon is geworden. Maar het is in ieder geval lachwekkend voor de afrikanen mij hiermee zien te worstelen. Heb echt respect voor de Afrikaanse vrouwen die het alle weken voor hun hele gezin met minstens 4 kinderen moeten doen!

Tot over 7weken ;)

Lieefs