ter geruststelling

ff snel een berichtje van mij, om iedereen gerust te stellen: ik ben alweer uit het ziekenhuis! Vorige week vrijdag voelde ik me plotseling niet lekker. De kamer van het ziekenhuisje in SOS begon ineens voor me te draaien en had het koud, had kippenvel en kreeg zelf bijna blauwe lippen, wat niet erg normaal is bij zulke temperaturen als hier. Verder kreeg ik hoofdpijn, diarree en zag erg bleek. Dus besloot maar naar huis te gaan om daar wat te gaan slapen. De volgende ochtend zouden we naar het noorden voor 6dagen vertrekken dus dit kwam me niet zo goed uit. S`avonds zou ik al naar cotonou vertrekken, dus na even geslapen te hebben, moest ik toch echt weer uit mn bed om mn spullen voor de reis te pakken. Toen ik eerst nog even wou gaan douchen, ging het mis. Toen ik onder de douche stond viel ik flauw tegen de muur met de leidingen aan. Dus toen ik na een paar seconden weer bij kwam spoot het water alle kanten op. Gelukkig was de moeder in de kamer naast de douche, dus die kon ik snel roepen en vervolgens sloot ze snel de hoofdkraan af. Toen ik in de kamer weer wat bij was gekomen, besloot ik nannette maar te bellen om haar te vertellen dat ik ziek was en waarschijnlijk niet mee naar het noorden kon gaan. Maar zei vertelde mij dat de gids met de auto die we hadden geregeld ineens een voorschot van 100 procent wou dus het was nog niet helemaal duidelijk of de reis door kon gaan. Ze was ook ongerust toen ze hoorde dat ik ziek was, en wou direct komen met Honore ( die bijna een dokter is) Ze moesten helemaal uit Porto Novo komen, dus het was al avond toen ze arriveerden. Honore onderzocht me snel even en het bleek dat ik bijna 40 graden koorts had! Het leek hem ook beter dat ik naar een ziekenhuis ging, dus ze brachten me naar één in Cotonou. De dokter deed hetzelfde onderzoekje en vraaggesprek als Honoro ongeveer. Gelukkig kon dit in het engels en zelf in een paar woorden nederlands! Hij wou me ook voor één nacht laten opnemen, dus er werd een bed voor me klaar gemaakt. Eenmaal in bed, werd ik aan een infuus gelegd met een koortsverlagend middel en een serum met suikers ed. Nannette haalde nog wat te drinken voor mij en daarna kon ik eindelijk gaan slapen. Het was toen al middennacht. Om 4.00 had ik nog steeds 39,6 graden koorts, maar later in de ochtend was mijn temperatuur al gedaald tot 37,7. Uit mijn bloedonderzoek bleek dat ik een darminfectie had opgelopen. Die ochtend kwam Honore nog even langs om te kijken hoe het met me ging, wat wel superaardig was en de rest van de dag heb ik wat gerust/geslapen en gebeld. Aan het eind van de middag liep mn temperatuur nog een keer op tot 38,4 maar ik voelde me al stukken beter. Toch moest ik nog een nacht blijven, maar die zondag mocht ik dan wel naar huis. Je moest contant betalen en ik had natuurlijk niet genoeg meegenomen van huis, toen niet aangedacht. Zondagochtend waren Nannette, Ghyslain (iemand van de ONG) en haar moeder nog wel langsgeweest om extra geld te brengen, maar toen ik het ziekenhuis wou verlaten bleek dit toch niet genoeg. Gelukkig wou Nannette nog wel eens geld komen brengen, alleen ze moest uit Ouidah wegkomen dus pas na anderhalf uur kon ze in het ziekenhuis zijn. In de tussenliggende tijd heb ik doorgebracht in de wachtkamer en toen ze arriveerden kon ik betalen en eindelijk het ziekenhuis verlaten. Na nog langs een apotheek te zijn geweest om het voorgeschreven medicijn te kopen bracht ghyslain en nannette me weer thuis. Kortom de rollen waren nu eens omgekeerd, dit keer was ik de zieke. De reis naar het noorden kon met 2dagen vertraging toch door gaan, met een andere gids, maar daarover vertel ik later een keer. Ik kon in ieder geval die maandag wel mee, want voelde me weer zo gezond als een vis.